-
O tym, że czasami z dołka czytelniczego wychodzi się niespodziewanie
Gdzieś tak od początku kwietnia wpadłam w dołek czytelniczy. Nic niezwykłego, biorąc pod uwagę sytuację wokół, i podobno wiele osób cierpi też cierpi na tę przypadłość. No więc nie przejmowałam się za bardzo, chociaż bolało mnie, że w kwietniu przeczytałam tylko trzy książki (z czego jedną odsłuchałam grając w Assassin’s Creed Unity). Czy brakowało mi czytania? Bardzo. Ale uznałam, że nie ma co się zmuszać. Wczoraj zarwałam noc czytając Slippery creatures KJ Charles. I było to naprawdę fajne uczucie. No, może poranne zaspanie i nagłe ataki ziewania nie były super, ale było warto! Być może po prostu wreszcie udało mi się odstresować na tyle, że znowu mogę się skupić na…
-
O miesiącu pełnym czytelniczych rozczarowań
Byłam przekonana, że w związku z sytuacją na świecie czytanie w marcu szło mi bardzo kiepsko. A okazuje się, że przeczytałam sześć książek, czyli tyle co zwykle. Jedna z nich trafiła do kategorii wielkich rozczarowań, o jednej nie wiem co myśleć, dwie nie spełniły pokładanych w nich nadziei, a dwie były przyjemną lekturą, która pozwoliła mi odpocząć. Zacznijmy od tych przyjemnych. Przesłuchałam audiobooka Takeover Anna Zabo (którzy są osobą niebinarną i używają zaimka they, którego nie umiem oddać po polsku). I jeśli ktoś ma ochoty na współczesny romans m/m, który w dodatku nieźle sobie radzi z wątkami BDSM, to polecam. Drugim audiobookiem było The soldier’s scoundrel Cat Sebastian, też romans…
-
O najbardziej skomplikowanym Read-a-thonie na jaki trafiłam. W którym wezmę udział.
Read-a-thony są popularne od zawsze, w końcu każdy z nas ma stosik do przeczytania (czy też mont everest wstydu). Czasami biorę w nich udział, bo to dobry sposób na przeczytanie konkretnych książek. A że od kilku tygodni czytanie idzie mi bardzo opornie, dodatkowa motywacja się przyda. Do tego O.W.L. Read-a-thon opiera się na Harrym Potterze i jest przepięknie zrobiony. Serio, obejrzyjcie zalinkowany poniżej filmik i sprawdźcie przygotowane przez Autorkę materiały. Całość wymaga nieco więcej zachodów niż przeciętny read-a-thon, bo mamy dwuetapowy wybór wyzwań, ale jest dość intuicyjna. A skoro życie towarzyskie w kwietniu nie będzie zbyt ożywione, dlaczego nie poczuć się jak Hermiona i nie zdać kilkunastu SUMów? Są też…
-
Za dużo grzybów w barszczu
No więc nie wiem co zrobić z tą książką. Mimo tego, że wydawca i liczne w treści odwołania do Agathy Christie i Morderstw w Midsomer sugerują, że to cozy mystery, Martwy sezon Anety Jadowskiej nie pasuje do tego gatunku. Jest czymś wpół drogi między nim a skandynawskimi kryminałami społecznymi, z mocnym skrętem w stronę powieści obyczajowych. Niestety, te trzy połówki nie kleją się w satysfakcjonującą całość. Na początek, Martwy sezon jest wręcz cudownie wciągający i świetnie się czyta. Gawędziarski styl Autorki (po tylu książkach ciężko uznać to za przegadanie) czasami mnie nużył, tak jak powtórzenia, ale połknęłam książkę w niecałą dobę. Mamy tu wątek kryminalny, romansowy i obyczajowy. Brakuje motywu…
-
O miesiącu, w którym czytałam romanse
Z pewnym zdumieniem odkryłam, że w lutym udało mi się przeczytać sześć książek. Zdumienie tym większe, że pierwszą z nich skończyłam dwunastego lutego, więc właściwie w połowie miesiąca. I poza tą pierwszą książką, wszystkie były romansami. Wyjątkiem jest Not your sidekick by C.B. Lee. Powieść podobno jest YA, ale zarówno konstrukcja fabuły jak i bohaterów sugerowałaby bardziej middle grade. W czym absolutnie nie ma nic złego, middle grade też zasługuję na fajną opowieść o super bohaterach, ale czytelnicy mogą być skonfudowani. NYS jest książką dość wyjątkową ze względu na reprezentację LGBTQ+. I to taką przez wszystkie literki właściwie! Na pewno wrócę do serii, zwłaszcza że audiobooki są na Storytel. Poza…
